| نگفتمت مرو آن جا كه آشنات منم |
|
| در اين سراب فنا چشمه حيات منم |
|
|
| وگر به خشم روي صد هزار سال ز من |
|
| به عاقبت به من آيي كه منتهات منم |
|
|
| نگفتمت كه به نقش جهان مشو راضي |
|
| كه نقش بند سراپرده رضات منم |
|
|
| نگفتمت كه منم بحر و تو يكي ماهي |
|
| مرو به خشك كه درياي باصفات منم |
|
|
| نگفتمت كه تو را رهزنند و سرد كنند |
|
| كه آتش و تبش و گرمي هوات منم |
|
|
| نگفتمت كه صفت‌هاي زشت در تو نهند |
|
| كه گم كني كه سرچشمه صفات منم |
|
|
| نگفتمت كه مگو كار بنده از چه جهت |
|
| نظام گيرد خلاق بي‌جهات منم |
|
|
| اگر چراغ دلي دانك راه خانه كجاست |
|
| وگر خداصفتي دانك كدخدات منم |
|
No comments:
Post a Comment