Molana_Ghazal_64

تو ديدي هيچ عاشق را كه سيري بود از اين سودا

تو ديدي هيچ ماهي را كه او شد سير از اين دريا

تو ديدي هيچ نقشي را كه از نقاش بگريزد

تو ديدي هيچ وامق را كه عررا خواهد از عررا

بود عاشق فراق اندر چو اسمي خالي از معني

ولي معني چو معشوقي فراغت دارد از اسما

تويي دريا منم ماهي چنان دارم كه مي‌خواهي

بكن رحمت بكن شاهي كه از تو مانده‌ام تنها

ايا شاهنشه قاهر چه قحط رحمتست آخر

دمي كه تو نه‌اي حاضر گرفت آتش چنين بالا

اگر آتش تو را بيند چنان در گوشه بنشيند

كز آتش هر كه گل چيند دهد آتش گل رعنا

عرابست اين جهان بي‌تو مبادا يك زمان بي‌تو

به جان تو كه جان بي‌تو شكنجه‌ست و بلا بر ما

خيالت همچو سلطاني شد اندر دل خراماني

چنانك آيد سليماني درون مسجد اقصي

هزاران مشعله برشد همه مسجد منور شد

بهشت و حوض كوثر شد پر از رضوان پر از حورا

تعالي الله تعالي الله درون چرخ چندين مه

پر از حورست اين خرگه نهان از ديده اعمي

زهي دلشاد مرغي كو مقامي يافت اندر عشق

به كوه قاف كي يابد مقام و جاي جز عنقا

زهي عنقاي رباني شهنشه شمس تبريزي

كه او شمسيست ني شرقي و ني غربي و ني در جا