Sadi_Ghazal _293

نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی

که به دوستان یک دل سر و دست بر فشانی

دلم از تو چون برنجد که به وهم نگنجد
که جواب تلخ گویی تو بدین شکر دهانی
*****

نفسی بیا و بنشین سخنی بگو و بشنو

که به تشنگی بمردم بر آب زندگانی
غم دل به کس نگویم که بگفت رنگ رویم
تو به صورتم نگه کن که سرایرم بدانی